Temat, jak bardzo różnią się marzenia od stanu faktycznego, warte jest poświęcenia mu kilkunastu pokaźnych tomów. Znacie to, planujecie coś przez jakiś czas, pewien projekt, jaki ma być rzeczywiście świetnie, wyobrażacie sobie jaki da efekt, jak niesamowicie spodoba się wszystkim zainteresowanym. W końcu przychodzi moment, kiedy to dzieło ujrzeć ma światło dzienne, ty patrzysz na reakcję widzów i… nic wielkiego, a wręcz klapa. Realność kolejny raz dała o sobie znać.
Autor: Peter Mooney
Źródło: http://www.flickr.com
Co w takim wypadku można zrobić? No tak, najłatwiej obrazić się na rzeczywistość, ale czy takie działania załatwiają sprawę? Niekoniecznie. Choćbyśmy nie wiadomo, jak się jej przeciwstawiali będziemy jedynie jak nieszczęsny Don Kichot walczący z wiatrakami. Istnieje podstawowa zasada, żeby nie robić sobie zbyt dużych oczekiwań, popatrzmy na temat z dystansem i pewną pokorą, która sprawi, że lepiej przyjmiemy ewentualną porażkę. Będąc nastawionym na normalny efekt przeżyjemy mniejsze rozczarowanie aniżeli gdybyśmy spodziewali się aplauzu czy braw na stojąco. Ciekawe hobby: kabury i pasy nośne.
Kłopot ten jest istotny, jeżeli idzie o wybranie studiów wśród młodzieży. Mają oni duże oczekiwania co do wybieranych przez siebie kierunków studiów. Jedna osoba chce iść na archeologię, ponieważ poznała kilka książek o cudownych wykopaliskach, a więc pojawia się w głowie skrót myślowy: może i ja dokonam jakiegoś odkrycia. Kolejna osoba chciałaby studiować muzykologię, bo bardzo interesuje się muzyką, to wręcz jej wielka pasja, hobbypoznała klasykę, grupy takie jak The Beatles lub Beach Boys, jak również orientuje się we współczesnej muzyce, ma pojęcie co prezentują Radiohead. Jeszcze kolejna osoba idzie na politologię, bo przecież ma pojęcie na temat polityki i chce odnieść sukces jako polityk. Ogląda codziennie Wiadomości oraz Fakty, czytał parę książek, które każdy politolog musi znać. Tu przedmioty dla badaczy i odkrywców: .
A później zjawia się świat rzeczywisty. I nasz przyszły archeolog zamiast odkrywania czegoś niezwykłego ma na wyposażeniu szpadel i grzebie w ziemi niedaleko uczelni, muzykolog wkuwa nuty, wkuwa niezrozumiałe teksty i dowiaduje się po raz kolejny, iż nie posiada słuchu muzycznego. Współczesna muzyka natomiast dla jego nauczycieli to lata dwudzieste XX wieku. Także przyszły student nauk politycznych trochę się zawiódł, gdyż co prawda wystartował bardzo dobrze i nawet wstąpił do młodzieżówki jakiejś partii, lecz przekonał się, że kto pragnie zrobić karierę w polityce, musi być trochę bardziej bezczelny niż on sam.
